En daar stond ik dan. Met mijn haren vol shampoo, poedelnaakt en kleddernat, onder de douche. Terwijl in de slaapkamer mijn zoontje het op een huilen zette. Echtgenoot niet thuis, dus geen optie. Hondje wel geleerd een balletje te apporteren maar niet een tutje in een babymondje te stoppen, dus ook geen optie. Uit de douche dan maar. Ik draaide nog snel een handdoek rond mijn haren en slibberde richting slaapkamer, onderweg een spoor van zeepsop en schuim achterlatend. Verdomd frisjes zo in mijn Eva-kostuum. Het hondje draaide ondertussen al nerveus rondjes voor de slaapkamerdeur. Nog een geluk dat mijn zoontje met 7 maanden nog niet weet wat een blote madam is en dus aan mijn naakte verschijning verder geen blijvend trauma zal overhouden dat later ergens op een dure psychologen-divan verwerkt dient te worden. Ik boog me over zijn wiegje, gaf hem zijn tutje en een kusje en de rust keerde weder. Ik wachtte even om te kijken of het van blijvende duur was en slibberde terug richting badkamer onderwijl bedenkend dat het toch echt wel herfst aan het worden is. Verdomd frisjes, zeg.
flamencaalaconquista 