WARNING: YOU’RE ABOUT TO READ A VERY POLITICALLY INCORRECT BLOG
Verkopen doe ik ontzettend graag, maar wat ik nog leuker vind is inkopen. Inkopen bij buitenlandse providers, vooral, want dat biedt me de gelegenheid mijn Engels, Duits, Frans, Italiaans of zelfs mijn Aaaaaaaaaantwaaaaaarps nog eens boven te halen én een mijn antropolische nieuwsgierigheid te bevredigen en bepaalde idées fixes te bevestigen of net uit de weg te ruimen.
Idée fixe 1 : Duitsers zijn bijzonder ernstige en saaie mensen
Absoluut niet waar. Ik houd er bijzonder vrolijke en onzinnige conversaties op na met het merendeel van de Ergoline-staf (onze zonnebank-provider). Met twee van hen onderhoud ik al jaren een platonische LAT-relatie die geheel en al bestaat uit overdreven liefdesverklaringen per email. Dit kan men bezwaarlijk ernstig gedrag noemen.
Volgens Spanjaarden zijn Duitsers ‘muy cuadrado’, wat betekent dat ze moeilijk van de regels afwijken en alles volgens het boekje willen doen, en daar zit wel wat in. Wie een technische vraag wil stellen kan maar beter het serienummer van de machine in kwestie bij de hand houden, want hoe algemeen je vraag ook is, zonder serienummer kan er niks opgelost worden.
Ze lopen er ook eerst standaard een lijstje vragen op na, ook al heb je tijdens je intro de helft ervan al beantwoord. Terwijl jij jezelf van ergernis probeert op te hangen met de telefoondraad, dreunen zij onverstoorbaar het lijstje verder op. Hemeltergend!
Idée fixe 2: Italianen zijn chaotisch en houden van blondines.
Absoluut waar. We hebben twee Italiaanse providers en chaotisch is het enige woord dat onze relatie accuruut beschrijft. Ze hebben blijkbaar nog minder organisatorisch talent dan de gemiddelde Spanjaard, en dat wil wat zeggen. De factuur komt nooit overeen met de leveringsbon, produkten zijn nu eens niet dan weer wel voorradig (bij voorkeur tijdens het hoogseizoen) en ze veranderen zonder waarschuwing produkten in je bestelling door het produkt dat wel voorradig is én hun voorkeur geniet. En ze houden van blondines. Of toch van mij. U mag zelf kiezen waar u denkt dat het aan ligt.
Idee fixe 3: Amerikanen zijn de beste entrepreneurs ter wereld en een Amerikaans bedrijf is per definitie een goed-geöliede geldmachine. En ze zijn wereldvreemd.
Het eerst is absoluut niet waar en het tweede daarentegen couldn’t be more true. Mijn bedrijf is shareholder van een Amerikaanse fabrikant van fitnessapparatuur en we zijn de exclusieve vertegenwoordiger van een bekend Amerikaans merk van lotions, dus ik zit tot over mijn oren in de Amerikanen. Niet dat ik dat erg vind. Heb Amerikanen altijd bijzonder charmant en leuk gevonden, de mannen dan toch. Maar zaken doen met hen is moeilijker dan ik oorspronkelijk had gedacht. In de eerste plaats omdat je voorzichtig moet zijn met wat je zegt. Straightforwardness wordt op prijs gesteld zolang je er maar een stapel doekjes rondwindt. Wat het recht-voor-raapeffect beduidend teniet doet. Zijn ook ontzettend goed in nietszeggende antwoorden geven op een mail vol klachten die zó goed geschreven zijn dat je eerst denkt : ‘nou, ze nemen me hier écht wel ernstig, hoor’, tot je de mail eens laat bezinken en beseft dat ze je eigenlijk op bijzonder beleefde en vriendelijke wijze hebben gezegd dat je de pot op kan. Maar ik vergeef het hen keer op keer. Ze zijn zo lief, meneer….
Ook peptalks zijn hun ding. Telkens ik terugkom van een distributor meeting ben ik superenthousiast over de nieuwe produkten en de plannen voor het komende jaar and we’re gonna do it, yeah…. En dan glijden de maanden voorbij en besef je dat er eigenlijk niks nieuws is gebeurd noch gedaan.
Wereldvreemd zijn ze ook. De CEO van het belangrijkste professionale zonnebanklotionbedrijf ter wereld horen vraag wat Andorra is, doet je toch even slikken, hoor. En moeten horen dat België toch de hoofdstad van Brussel is, ook. Maar ik vergeef het hen keer op keer. Want ik herhaal, ze zijn zo charmant, meneer…. Over die keer dat mijn baas drie Amerikanen stomdronken voerde met een catalaanse porrón zullen we het hier uit kiesheid maar beter niet hebben.
En dan heb ik ook nog een Antwerpse provider van saunas, die ook absoluut aan alle clichés voldoet. Toen ik de eerste keer met hem sprak deed hij nog zijn best verkavelingsvlaams te spreken, maar zodra ik hem vroeg of hij misschien ook van het Antwerpse was, schakelde hij opgelucht over op plat Antwaaaaaarps en dat is zo gebleven. We beëindigen elk gesprek steevast met een welgemeend ‘allé, sjoeke, toetevolgende zitting, eh?’ Hartverwarmend, toch voor een expatje in Spanje!